Krassen
met de kleintjes

We
zijn in het atelier *) van
een kindercentrum in Amsterdam
Speciaal voor de tweejarige nieuwkomertjes Milan,
Julius, Jarienzo en Casper maken de kinderen kleine
krastekeningen als een soort geluidspartituur.
Er
zijn rechthoekige- en smalle vellen papier
We beginnen met gewone dunne potloden. Daarna
komen ook hele dikke, zachte, grafietpotloden
op tafel.
Eerst is er niet zo veel concentratie.
Dan ontdekt Casper dat je ook kunt 'stippelen'.
Dat geeft een leuk geluid. Even later zit iedereen
te trommelen met de potloden. De punten van de
dunne potloden breken, tot grote verbazing van
de kinderen, af. Dan maar de dikke grafietstiften.
Julius bedenkt dat je ook andere geluiden
kunt maken die bij krassen passen. BROEOEOEOEOEMMM!!!
en WROAAAAARRRRR!!!
Hij doet alsof er een motortje in z'n potlood
zit en krast heel hard. Zo is krassen wel erg
leuk! Iedereen begint nieuwe eigen geluiden te
verzinnen en tekenen daarbij hun 'partituur'.
Jarienzo en Milan brullen en lachen
om het hardst. Aan het einde klinkt een soort
indianengezang voor vier peuterstemmen.

De
krastekeningen zijn juweeltjes van ontluikende
muzikale en beeldende 'geletterdheid'. Wat van
belang is dat de begeleiders van de kinderen de
waarde ervan herkennen en de kinderen voortdurend
in een inspirerende omgeving brengen en daar de
goede werkvormen en materialen aanbieden. Zoals
uit dit voorbeeld blijkt is dat eigenlijk zo moeilijk
niet.
*)
Men baseert zich op de aanpak uit Reggio Emilia
waar ieder kindercentrum een atelier met een participerende
kunstenaar heeft.
[Bron:Tiede
J. Boersma, begeleider kindercentrum
De Platanen Amsterdam]